مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی تجربی تاثیر نرخ پیشروی و عمق برش بر نیروی برشی، دمای براده، زبری و تغییرات میکروسختی سطح قطعه کار در تراشکاری به کمک لیزر و مقایسه با تراشکاری سنتی واسپالو ی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	تراشکاری به کمک لیزر، زبری سطح، میکروسختی، دمای براده، نیروی برش
چکیده	ماشینکاری مواد سخت به ویژه سوپرآلیاژهای پایه نیکل با فرآیندهای براده برداری سنتی همچنان به عنوان یک چالش در نظر گرفته میشود، ویژگیهای خاص این مواد اغلب منجر به سایش سریع ابزار و کاهش یکپارچگی سطح میشوند. به همین دلیل، ترجیح داده میشود که فرآیندهای ماشینکاری سنتی با فناوری های دیگر ترکیب شوند تا مشکلات ماشینکاری این مواد برطرف شوند. ماشینکاری به کمک لیزر با گرم کردن موضعی و نرم کردن مواد قطعه کار قبل از برش امکان براده برداری کارآمدتری را نسبت به شرایط مرسوم فراهم میکند. در این پژوهش، با مقایسه تراشکاری به کمک لیزر و تراشکاری سنتی بر روی سوپرآلیاژ واسپالوی تأثیر پارامترهای ماشینکاری در سرعت دورانی ثابت 0 میلیمتر بر دور( و عمق / 0 و 105 /07 ،0 / 400 دور بر دقیقه(، نرخ پیشروی ) 035 (0 میلیمتر( بر نیروی برش، دمای براده، زبری سطح و / 0 و 9 /6 ،0 / برش ) 3تغییرات میکروسختی روی سطح قطعه کار مورد بررسی قرار گرفت. از لیزر فیبری با توان ثابت 500 وات و فاصله زاویهای تماس پرتو لیزر با نوک ابزار برابر با 60 10 ویکرز و قط ر آن 25 میلیمتر ± درجه استفاده شد. سختی اولیه قطعه کار 385 بود. نتایج نشان داد که استفاده از لیزر در مقایسه با تراشکاری سنتی، باعث کاهش نیرو ی برش به مقدار 16 % شد. دمای براده در تراشکاری با لیزر نسبت به تراشکاری سنتی بیشتر بود. کاهش نیروی ماشینکاری و افزایش دما باعث افزایش کیفیت زبری سطح به مقدار 42 % شد. در تراشکاری به کمک لیزر دامنه تغییرات میکروسختی در سطح قطعه کار کمتر از تراشکاری سنتی بود. نتایج نشان داد افزایش سرعت اسکن حرارت لیزر روی سطح قطعه کار باعث کاهش ضخامت ناحیه تحت تاثیر دمای لیزر در زیر سطح قطعه کار شد.
پژوهشگران	فرشید جعفریان (نفر چهارم)، جواد اکبری (نفر سوم)، حسین امیرابادی (نفر دوم)، حمیدرضا اسرافیلی (نفر اول)